η εκδρομούλα της Κυριακής

... περιλάμβανε μια περιήγηση σε τρία (3) χωριά του Κεντρικού Ζαγορίου. Η απόσταση από την πόλη των Ιωαννίνων είναι περίπου 30 χλμ. Από Δίλοφο (παλιότερη ονομασία Σοπωτσέλι - που σημαίνει τόπος με πολλά νερά), προς Κήπους, έπειτα Κουκούλι και πάλι Δίλοφο.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από το Δίλοφο από την κεντρική πλατεία του χωριού και κατηφορίζοντας ένα από τα πέτρινα σοκάκια του βγήκαμε στο μονοπάτι, μέσα σε ένα δάσος από βελανιδιές, που θα μας οδηγούσε στους Κήπους.

Ο καιρός ήταν λίγο νεφελλώδης μα η πρωινή δροσούλα πολύ ευχάριστη στο περπάτημα. Κάποια στιγμή άκουγες μόνο το σύρσιμο από τα ορειβατικά μποτάκια πάνω στα πλούσια πεσμένα στο έδαφος, φύλλα από τις βελανιδιές, ήχους από σπάσιμο ξερόκλαδων και πλησιάζοντας πια στο πρώτο γεφύρι, αυτό του Καπετάν Αρκούδα, τον ήχο από περπάτημα πάνω σε πλάκες και πέτρες. Θα συναντούσαμε, μας είπαν, αρκετά γεφύρια άλλα μονότοξα και άλλα τρίτοξα. Λέγεται ότι είναι περί τον αριθμό 47 σε ολόκληρη την περιοχή των Ζαγοροχωρίων.

Στη δίωρη διαδρομή μας μέχρι τους Κήπους συναντήσαμε το τρίτοξο γεφύρι του Καλογερικού, που πήρε την ονομασία από έναν καλόγερο που το έφτιαξε, τη "Βρύση του Πλακίδα",

αλλά και αρκετά ακόμα γεφύρια και νερόμυλο.
Πλησιάζοντας πια προς το χωριό, δεν μπορώ να μην αναφέρω την πασχαλίτσα...

για την οποία μου είπαν οτι τρώγεται το άνθος της (νωπό) και μάλιστα οτι είναι και πολύ γλυκό, αλλά να αναφέρω και τις "παπαδίτσες" (παραλλαγή της καρδερίνας) και τους "σπίνους" -πουλιά, που με το κελάηδημά τους μας συντρόφευσαν σε όλη σχεδόν την διαδρομή.

Στο τελευταίο κομμάτι, από το Κουκούλι δηλαδή προς το Δίλοφο, περπατήσαμε και το γεφύρι του Μίσιου, στη χαράδρα που ονομάζεται μικρό Βικάκι γιατί από εκεί και πάνω είναι η χαράδρα του Βίκου.

Φτάσαμε στην πλατεία του Δίλοφου το μεσημεράκι, έχοντας καλύψει μια απόσταση περίπου 13 χλμ, διάρκειας περίπου πέντε (5) ωρών με τις στάσεις μας φυσικά.

Πείτε μου τώρα, ως λάτρης της πίτας ήταν δυνατόν να μην δοκιμάσω και τις τοπικές πίτες; που φυσικά ήταν σκέτη μούρλια.... :)))

Τώρα που τα γράφω βέβαια, κάπως μου έρχεται πάλι για ακόμη ένα λαχταριστό κομμάτι λαχανόπιτας...