- ναι,... θέλω να πώ έχει να κάνει με χρήματα;
- όχι
- αλλά;
- ....με πιθανότητες...(!!!!!!)
- χμμμμμμμμμμμ.......... ναι! και σηκώνεται και φεύγει το μικρουλάκι μου
μάλλον της έδωσα και κατάλαβε ΠΟΛΛΑ πράγματα :))))
υπομονή γλυκουλάκια μου, ΥΠΟΜΟΝΗ, άλλοι δύο μήνες μείνανε...
... άλλο πάλι και τούτο!
Προσκλησούλα από μαριλένα.... άντε να δώ τι θα καταλάβεις :)))
Στην έκθεση "Φαντασία της πραγματικότητας" 2 χρόνια πριν μοιράστηκε ένα ερωτηματολόγιο από την Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας!
Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις μου:
1)Γιατί κλαις?
Γιατί συγκινούμαι.
2)Γιατί δεν κλαις?
Γιατί προφανώς δεν υπάρχει λόγος.
3)Που είναι ο βάλτος?
Λίγα μέτρα παρακάτω.
4)Ποιός και που είναι ο δεσμοφύλακας?
Η συνείδησή μου!
5)Που συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο?
Στην ψυχή μου φυσικά.
6)Περιφρονείς κάτι?
Το κουτσομπολιό και τα πισωμαχαιρώματα.
7)Θα ερωτευόσουν για πάντα?
για πάντα?
8)Γιατί πουλιούνται τα "έργα τέχνης"?
Γιατί αρέσουν.
9)Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά στην παραπάνω ερώτηση?
Για τα έργα τέχνης ναι, για τα «έργα τέχνης» όμως όχι…
10)Do you remember revolution?
I remember james dean
11)Θα ανέβαινες σ'ένα βουνό,αν το επέβαλε το ωροσκόπιο σου?
Ανεβαίνω στο βουνό γιατί μου αρέσει!
12)Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ΄τον πάγο?
Και μη χειρότερα…
13)Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι?
Όχι βέβαια, let us face everything!
14)Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, εάν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε από το νόμο?
Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ο «ποιητής»
15) .........
.........
16) Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ' την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν θα σας συλλάβουν?
Δεν την γνωρίζω την κυρία και δεν προτίθεμαι να την μάθω.
17)Θα σκότωνες τον Μπους, αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ?
Γιατί να λερώσω τα χέρια μου όταν ξέρω ότι υπάρχει θεία δίκη. Όσο για τα εκλέρ… δεν μου αρέσουν.
18)Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια, αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια?
Πάτε καλά?
19)Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος?
Πήδηξα μια φορά, αλλά βρήκα το μυστικό μονοπάτι χα! και βγήκα. Από τότε έχω ανακαλύψει και άλλα πολλά μονοπάτια…
Τί; Δεν έχει άλλες ερωτήσεις…, πάνω που είχα αρχίσει να παίρνω φόρα!
Ανοιχτή πρόσκληση για όποιον διαβάζει και θέλει…
για όσους δεν προνόησαν και δεν φύλαξαν μερικά ακόμα
ξύλα για το τζάκι και τη σόμπα...
τώρα θα μου πείτε, ποια σόμπα και ποιο τζάκι
ας είναι καλά το καλοριφέρ...
και όμως υπάρχει ακόμα κόσμος στα χωριά
που χρησιμοποιούν το τζάκι και τη σόμπα ως κύριο μέσο θέρμανσης...
οι διακοπές ρεύματος - και όχι πάντα λόγω απεργίας της ΔΕΗ - είναι συχνές σε χωριά απομακρυσμένα από πόλεις και εθνικά δίκτυα, και κάνει και δύο μέρες το βλογημένο για να έρθει....
κάτι σαν το "δεύτε λάβετε φώς"
Στο τελευταίο κομμάτι, από το Κουκούλι δηλαδή προς το Δίλοφο, περπατήσαμε και το γεφύρι του Μίσιου, στη χαράδρα που ονομάζεται μικρό Βικάκι γιατί από εκεί και πάνω είναι η χαράδρα του Βίκου.
... ξημέρωσε. Ο ήλιος φωτεινός και ζεστός. Ευκαρία για βόλτα λοιπόν. Ξεκινήσαμε από την εκκλησία όπου λάβαμε την θεία κοινωνία μας, έπειτα για τσάι και κουρουλάκια σε μια πολύ καλή φίλη. Και ενώ ο περίπατός μας συνεχιζόταν και
ποιόν δεν είδαμε...
Την προηγούμενη δασκάλα της μεγάλης, την τωρινή της δασκάλα, τον νονό της μικρής, μια παλιά συνάδελφο δική μου. Περάσαμε και από τον φούρνο να πάρουμε φρέσκο ψωμάκι, τη μαργαρίτα μας, το τσουρεκάκι μας...
Στο τέλος περάσαμε και από την δουλειά του μπαμπά για να τον χαιρετήσουμε και να συνεχίσουμε την βόλτα μας...
Μπροστά οι μικρές, πιασμένες χεράκι - χεράκι και να τραγουδάνε
"...στου Μανώλη την ταβέρνα, έπεσε μια τουφεκιά
μπάμ!
και ανοίξαν τα βαρέλια και χυθήκαν τα κρασιάααα
πσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ....."
Όμορφα απλά καθημερινά πράγματα που γεμίζουν τη ζωή μας και μας κάνουν να ευγνωμονούμε που είμαστε καλά και περνάμε καλά.
Καλό σας Σαββατοκύριακο!
Ήρθε ο άνεμος και σήκωσε
μια θύμηση, μια λύπη
και εσύ
στον κόσμο σου μου μιλάς
για μια παρουσία που σου λείπει.
Επέρασαν τα χρόνια
και εγώ είμαι ακόμη εδώ
Μα θα έρθω γρήγορα κοντά σου
σου το είχα υποσχεθεί – δεν το ξεχνώ!
Με τον λειψό τον λόγο
Με το βλέμμα σου
Με την πίκρα σου
Με την ζωή σου
Με έχεις μάθει να μεθώ!
Χωρίς εσένα πώς θα μάθω;
Πώς θα μάθω εγώ να ζω;
Πώς θα δώσω προσοχή
σε αυτό που πραγματικά αγαπώ;
Μόνος πια στέκεσαι στην άκρη
μα εγώ σε ακολουθώ
Και αν με χαιρέτησες και
εγώ έφυγα…
Την εικόνα σου έχω μόνο
Να ξέρεις δεν την λησμονώ…
Ώρα να ανέβω στο βουνό
να κουραστώ, να ξανασάνω
να μυρίσω και να
δω...
***Προσθήκη: ήρθε στο μυαλό μου μια μαμά που έφυγε νωρίς, ένα κορίτσι που έμεινε χωρίς μαμά πολύ νωρίς, ήρθε το φωτεινό χαμόγελο του Βασίλη που έσβησε, ήρθε και ένας άλλος Βασίλης που είναι ναι μεν κοντά μας αλλά και δεν είναι. Μέρες τώρα τον παρακολουθώ πώς στέκεται στην άκρη και παρατηρεί (;) τον έξω κόσμο... Πάντα φοράει σακάκι για να γεμίζει τις εσωτερικές του τσέπες με καλούδια... Πάντα έρχεται τα πρωινά για τσιγάρο...
το αεράκι ήταν ιδανικό για να υψώσεις τον αετό ψηλά, στην προκειμένη όσο περισσότερο σπάγγο είχαμε τόσο πιο ψηλά...
και ενώ οι υπόλοιποι κοιτούσαν να δούν πόσο ψηλά θα φτάσει ο "δικός" μας αετός, ε! είπα και εγώ να τραβήξω και καμιά άλλη φωτογραφία όπως οι ακόλουθες...
ο γλάρος...
και η πασχαλίτσα...
και... συζητώντας χαλαρά και απολαμβάνοντας τις ομορφιές της ζωής...
Καλή Σαρακοστή σε όλους...
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ να 'μαστε καλά...
είναι ο πίνακας του Γκέινσμπορο με τίτλο "Συλλέκτες Ξύλων"
αφού φορτώναμε το φορτηγό, επιστρέφαμε στο σπίτι και μετά από την ανατροπή της καρότσας, άρχιζε η διαδικασία του να "σχίσεις" τα ξύλα με το τσεκούρι (αυτή ήταν δουλειά του πατέρα), οι υπόλοιποι "καθαρίζαμε" τα λεπτά κλαδιά και τα κόβαμε σε τέτοιο μέγεθος (τσάκνα) ώστε να χωράνε στην μασίνα (ξυλόσομπα) ως προσάναμα. Έπειτα πέρναμε τα ξύλα που είχε κόψει ο πατέρας μου και τα στοιβάζαμε κατά τέτοιο τρόπο, το ένα δίπλα στο άλλο και στη συνέχεια σταυρωτά (κάτι σαν χτίσιμο) για να χωρέσουν όλα μαζί και να μην καταρρεύσουν...
ένας πίνακας, μία θύμηση...
αποφάσισα να βγάλω και εγώ τα δικά μου 7 (εφτά) άπλυτα στη φόρα... τα στραβά μου, τα κακά μου, τα ανάποδά μου... αυτή είμαι εγώ (μεταξύ άλλων)...
1) απόμακρη - δύσκολα θα με πλησιάσει κάποιος, δύσκολα θα μου ανοιχτεί. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα
2) ανυπόμονη - (και αγχωτική, μαζί πάνε αυτά) ποτέ δεν αφήνω πράγματα για τελευταία στιγμή. Αφού τώρα πρέπει να γίνει και μπορεί να γίνει, τώρα θα γίνει...
3) συναισθηματική - (ενίοτε και παγοκολώνα). Όλα τα πέρνω τοις μετρητοίς και για όλα στεναχωριέμαι πέραν του δέοντος... μιλάμε για πλήρη κατάρρευση...
4) οξύθυμη - φωνακλού. Ένα τόοοοοοοοσο δα σπιρτάκι είναι ικανό να μου βάλει φωτιά και να λαμπαδιάσω στο πι και φι.
5) φιλότιμη. Μεγάααααααααλο ελάττωμα. Πολύ πόνος και πίκρα
6) λιγομίλητη -ε! καλά αυτό θα το έχετε καταλάβει και από την έκταση των αναρτήσεων και των σχολίων μου...
7) θέλω τα πράγματα να γίνονται με τον δικό μου τρόπο.
Ακούμε My way από Φρανκ Σινάτρα
And now, the end is here
And so I face the final curtain
My friend, I'll say it clear
I'll state my case, of which I'm certain
I've lived a life that's full
I travelled each and every highway
And more, much more than this, I did it my way
Regrets, I've had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do and saw it through without exemption
I planned each charted course, each careful step along the byway
And more, much more than this, I did it my way
Yes, there were times, I'm sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall and did it my way
I've loved, I've laughed and cried
I've had my fill, my share of losing
And now, as tears subside, I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say, not in a shy way,"Oh, no, oh, no, not me, I did it my way"
For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels and not the words of one who kneels
The record shows I took the blows and did it my way!
Yes, it was my way...
προσκλησούλα από μαριλένα για δύο τραγούδια αγάπης
... ένα από γυναικεία και ένα από ανδρική φωνή ...
Το δεύτερο από τον Nat King Cole - The very thought of you
