ήρθε ο άνεμος

Ήρθε ο άνεμος και σήκωσε
μια θύμηση, μια λύπη
και εσύ
στον κόσμο σου μου μιλάς
για μια παρουσία που σου λείπει.

Επέρασαν τα χρόνια
και εγώ είμαι ακόμη εδώ
Μα θα έρθω γρήγορα κοντά σου
σου το είχα υποσχεθεί – δεν το ξεχνώ!

Με τον λειψό τον λόγο
Με το βλέμμα σου
Με την πίκρα σου
Με την ζωή σου
Με έχεις μάθει να μεθώ!

Χωρίς εσένα πώς θα μάθω;
Πώς θα μάθω εγώ να ζω;
Πώς θα δώσω προσοχή
σε αυτό που πραγματικά αγαπώ;

Μόνος πια στέκεσαι στην άκρη
μα εγώ σε ακολουθώ
Και αν με χαιρέτησες και
εγώ έφυγα…
Την εικόνα σου έχω μόνο
Να ξέρεις δεν την λησμονώ…

Ώρα να ανέβω στο βουνό
να κουραστώ, να ξανασάνω
να μυρίσω και να
δω...

***Προσθήκη: ήρθε στο μυαλό μου μια μαμά που έφυγε νωρίς, ένα κορίτσι που έμεινε χωρίς μαμά πολύ νωρίς, ήρθε το φωτεινό χαμόγελο του Βασίλη που έσβησε, ήρθε και ένας άλλος Βασίλης που είναι ναι μεν κοντά μας αλλά και δεν είναι. Μέρες τώρα τον παρακολουθώ πώς στέκεται στην άκρη και παρατηρεί (;) τον έξω κόσμο... Πάντα φοράει σακάκι για να γεμίζει τις εσωτερικές του τσέπες με καλούδια... Πάντα έρχεται τα πρωινά για τσιγάρο...