Τρίτη, Νοεμβρίου 27, 2007

....o Φρέντι...




….πόθο μόνοθ νιώθω…θέλω τη μαμά μου. Που είναι η μαμά μου; Δεν πρόλαβα καλά καλά να ανοίκθω τα ματάκια μου…και πάει, δεν είναι εδώ. Με άφηθε εδώ, που δεν κθέρω και κανέναν και εγώ, εγώ κρυώνω και θέλω αγκαλίθα και λίγο ζεθταθιά και λίγο θυντροφιά, λίγο παρέα…θέλω.
Θέλω τη μαμά μουυυυυυυ……κλαψ!
Μα καλά, τι είναι όλα αυτά τα πράγματα εδώ μέθα; Μου τα έχουν βάλει τριγύρω μου, και… και….και δεν μπορώ να φύγω, να τρέκθω λιγουλάκι βρε, πιάθτηκα εδώ μέθα!
Ουφ! Δεν χωράω, που να κάτθω και που να θταθώ;
Και θαν να μη μου φτάνουν όλα αυτά, έχω και όλουθ αυτούθ τουθ περίεργουθ που με κοιτάζουν και με περιεργάζονται και με παθπατεύουν έτθι…
ωχ! ωχ! ωχ! μα τι κάνουν τώρα; τι; Θέλουν να με αγγίκθουν;
Θα τουθ δείκθω εγώ τώρα… έχω κάτι δοντάκια εγώ, έχω κάτι νυχάκια εγώ…Αθ
τολμήθουν μόνο και τθακ! Θα τουθ κάνω μια και θα τουθ δείκθω εγώ. Τι;


Με βλέπετε μικρό και μόνο και θέλετε να με πειράκθετε, ε;


Για τολμήθτε, για τολμήθτε και θα θαθ δείκθω εγώ τα ωραία μου δοντάκια!


Τι θόι ζώα είναι τούτα; Δεν τα καταλαβαίνω καθόλου – καθόλου.
Αχχχχχ! Τι θα απογίνω; Θέλω τη ΜΑΜΑ ΜΟΥ!
Θέλω λίγο βελανίδι να μαθουλήθω, λίγο καρυδάκι και κανά φουντουκάκι θέλω… θέλω να τρέκθω λίγο, να πάω και εγώ θτο δικό μου θπιτάκι, θτο δάθοθ μου, θτο δέντρο μου. Να χωθώ μέθα και να κάαααααατθω και να έχω και τη μαμά μου, τη μανουλίτθα μου….μμμμ να ζεθταθώ μέθα θτην αγκαλίτθα τηθ και να κοιμηθώ. Δεν ζητάω πολλά ο καημένοθ, ε; ζητάω;

ΑΑΑΑΑΑΑΑ! Μα τι μου κάνουν τώρα; Πού με βάλανε; Πού με πάνε; Τι περίεργοι θόρυβοι είναι αυτοί;
Σνιφ, σνιφ! Θέλω τη μαμά μου….
Ουπθ! Καλέ, που με έχουν βάλει τώρα και είναι τόθο μα τόθο θκοτεινά. Καλέ, πωθ με ρίχνουν έτθι μια από εδώ και μια από εκεί; Για δε με προθέχουν λίγο;
Αλλά έννοια τουθ, θα τουθ δείξω εγώ με τα δοντάκια μου. Γιααααα να τα λιμάρω τώρα λίγο, γιαααααα να προετοιμαθτώ.
Και ένα και δύο, και ένα και δύο…. Πάνω τα χεράκια μου, κάτω τα χεράκια μου, αριθτερά το κεφαλάκι μου, δεκθιά το κεφαλάκι μου…., χρτθ χρτθ χρτθ….όχι τι νομίζατε δηλαδή; Ότι δεν κθέρω πωθ να κάνω τα δοντάκια μου να τρίζουν και να κόβουν;
Με βλέπετε μικρό…. Αλλά μικρό είναι το πονηρό θαθ το ματάκι. Το βλέπω εγώ, έτθι που γυαλίζει τόοοθο, τόθο, τόθο!

ΑΑΑΑΑΑΑΑ! Ωχ μανούλα μου, που βρίθκομαι τώρα; Και αυτό το ….το…..το ζωάκι ανθρωπάκι, τί θέλει από μένα, ε; τι; Και είναι τόθο πολύ κοντά μου;

ΑΑΑΑΑΑΑΑ! Καλέ; Τί κάνει αυτόθ θτη γούνα μου τώρα; Όχι τίποτα άλλο, αλλά να! Μόλιθ πριν από λίγο την περιποιήθηκα.

ΑΑΑΑΑΑΑΑ! Το κεφάλι μου, τα αυτάκια μου, η ουρά μου!!!! Τί θέλει αυτόθ ο Α…., Α…..Καλέ πωθ τον λένε;
Κουράθτηκα με όλα αυτά…σνιφ! Θέλω, θέλω αγκαλίτθα….

ΑΑΑΑΑΑΑΑ! Μα τι μου κάνει αυτόθ τώρα;…πού με βάζει; Καλέ, τι είναι πάλι και τούτο! Ααααα τι ωραίο μιαμ, μιαμ, μιαμ φαγάκι είναι αυτό; Και αυτό το παράκθενο το … τι είναι αυτό;
Για να κάνω πως μπαίνω μέθα να το δω λιγουλάκι. Δεν έχω κθαναδεί στη ζωή μου τέτοιο πράμα. αχά! Από τη μια μπαίνω και από την άλλη βγαίνω! Για να το κθανακάνω… από τη μια μπαίνω και από την άλλη βγαίνω! Πλάκα έχει…πάμε πάλι. Από τη μιααααααα μπαίνω και από την άαααααλλη βγαίνω. Καλέ, μου αρέθει εδώ μέθα, και αυτός ο Α….,ο Α…...τι ωραίο ζεθτό χεράκι που έχει. Κοιτάκθτε τι ωραία που με κάνει θτη γούνα μου! Μμμμ μ΄αρέθει, μ΄αρέθει, μ΄αρέθει πολύ – πολύ
Αχ! Νύθτακθα κομματάκι, τα ματάκια μου…αχ! Κλείνουν…ααααααααααααααχ!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Τι είναι τούτο το πράμα θτο λαιμό μου; τι είναι αυτό; Μα τι μου λένε τώρα; Για να προθέκθω λίγο καλύτερα, για να ….πώθ; πώθ;
Φ-Ρ-Ε-Ν-Τ-Ι . Τι είναι πάλι και τούτο; Πωθ; Πώθ; Το όνομά μου; Ε; Με λένε, λέει Φρέντι.
Καλέ, τι μου φέρνει αυτόθ ο Α….,ο Α…., που θα μου πάει , θτο τέλοθ θα το πώ.
Μιαμ, μιαμ ξερογλύφομαι, μιαμ, μιαμ. Αυτόθ ο Α.... όλο φαγητό μου φέρνει, όλο χαδάκια θέλει και τούτοθ και αγκαλίτθα…


Να θαθ πώ ένα μυθτικό… καλέ, θαν να μου αρέθει εδώ….είναι όπωθ με τη μαμά μου!
Να θαθ πώ και κάτι ακόμα; Έμαθα τελικά πωθ το λένε αυτό το ζωάκι ανθρωπάκι αγοράκι. Άκη τον λένε, ναι. Και είναι ο καινούργιοθ μου φίλοθ. Ναιαιαιαιαιαια… ! επιτέλουθ έχω έναν φίλο. Με προθέχει, με ταΐζει, μου λέει κουβεντούλεθ…. Χα! Μέχρι και παραμύθι μου διάβαθε…. Το πιθτεύτε;
Αυτόθ είναι όπωθ η μαμά μου.
Αυτόθ είναι ο Άκηθ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ….
Θαθ χαιρετώ γλυκά τώρα, τώρα έχω κάτι να κάνω,
έχω να χουχουλιάθω θτην αγκαλίτθα του!





αφιερωμένο στην Όμορφη, στο Σπόρο, στον Άκη και στον Φρέντι...

21 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

Δεν μπορώ να σου πω πόσο χαμογέλασα, και πόσο συγκινήθικα....
:))
Ευχαριστούμε, είναι υπέροχο!

Σε λίγο που θα έρθει ο Άκης από το σχολείο, θα του το δείξω....
:)

(Και να περιμένεις απάντηση..! ;) )

Πολλά-πολλά ευχαριστώ - και πολλά φιλιά
:)

diavatis είπε...

μακάρι να του αρέσει...
τα παιδιά συγκινούνται από τέτοιες ιστοριούλες και θέλουν και άλλο... και άλλο...

"μαμά θα μου διαβάσεις και αυτό; και αυτό;"

"όταν πέρνω φόρα, φόρα κατηφόρα..."
τίποτα δεν τα σταματά!
να ναι καλά τα μικρά όλων μας...

Thalassini είπε...

Aaaaa!!! Απήγαγες τον Φρέντι;;;;

Τι ωραίο κειμενάκι! Και οι επιλογές θου θτο προηγούμενο παιχνιδάκι πάρα πολύ ωραίες!

Θε φιλώ πολύ

Θαλαθινή!! ;)

Ανώνυμος είπε...

πολυ ομορφο παραμυθι εφτιαξες...το ψευδισμα ηταν το μεγαλυτερο στολιδι του κειμενου...φιλια!

diavatis είπε...

Θαλασσινή,
ναι τον απήγαγα και εγώ!
για λίγο όμως...

φιλιά και την καλημέρα μου...

diavatis είπε...

una mama
το ψεύδισμα βασίζεται σε "πραγματικά γεγονότα", όπως ίσως θα έλεγε και ένας συγγραφέας...
είναι το θποράκι μου που μιλάει ακόμα έτσι...
θα καθαρίσει όμως, που θα πάει...
μέχρι τότε μου αρέσει και το απολαμβάνω!

φιλιά και την καλημέρα μου...

νατασσΆκι είπε...

Καλημέρα - σου έχουμε κι εμείς "δωράκι" σήμερα...

Και πάλι σ' ευχαριστούμε :))

ritsmas είπε...

Πολυ ομορφο και πολυ ευγενικό να το αφιερώσετε στον Ακη το κομματι σας για τον Φρεντι. Φαντάζομαι και ο μικρουλης ο Γρεντι θα χάρηκε
ριτς

aa-duck είπε...

Πολύ τρυφερό το παραμυθάκι γι' αυτόν τον ριγωτούλη τυπάκο που αγαπήσαμε από το Νατασάκι και τον Άκη και τις φωτογραφίες τους :D
Έτσι όπως πρέπει να είναι δηλαδή οι παιδικές ιστορίες ;)

diavatis είπε...

ritsmas
καλώς ήρθατε...
ήταν φυσικό να είναι αφιερωμένο σε αυτούς, αφού από αυτούς ξεκίνησε η ιστορία. Εγώ απλά μπήκα για λίγο στη θέση του Φρέντι...

diavatis είπε...

aa-duck
καλώς ήρθες και εσύ παπάκι...
έτσι όπως τα λές είναι. Οι παιδικές ιστορίες πρέπει να είναι τρυφερές, γιατί απευθύνονται σε τρυφερές ψυχούλες.

την καλημέρα μου

kanataki είπε...

αγαπητέ Φρέντυ

καλά θα κάνεις να εναρμονιστείς με την νέα τάξη πραγμάτων

τα τελευταία σκιουράκια που είδα να περνάνε ωραία ελεύθερα ήταν ο τσίπ και ντέιλ

και πίστεψε με ..δεν θα δω πολλά ακόμα


αν λοιπόν σου χαλάσει η ρόδα θα σου δανείσουμε ένα blogrooll να κάνεις την δουλειά σου

με αγάπη
tsaperdona

υγ δεν είναι και εύκολο να έχεις ένα πιάτο φαι σίγουρο βρέξει χιονίσει...

diavatis είπε...

kanataki, καλώς ήρθες...

ναι, ο τθιπ και ο ντέιλ!
τα φοβερά κθαδερφάκια μου... και οι περιπέτειέθ τουθ, που αλλού; θτην εκθοχή...
δεν λυπάμαι όμωθ,...ο Άκηθ είναι ένα καταπληκτικό αγοράκι και με προθέχει πολύ-πολύ...

θε χαιρετώ τώρα όμωθ, διότι έχω καλόόόόόό φαγάκι που με περιμένει πωθ και πωθ για να το καταβροχθίθω...

marilia είπε...

Καλημέρα σας!

"Κλέψαμε" τα κείμενά σας (το δικό σας και του Άκη) για τις ανάγκες του μαθήματός μας. Ευχαριστούμε πολύ!!!!

Ε2 1ου Δημ.Σχολ.Αρκαλοχωρίου

diavatis είπε...

καλημέρα marilia...

καλώς ήρθες...
καλά έκανες και πήρες τα κειμενάκια και ότι άλλο θέλεις!

marilia είπε...

Ιιιι!!! Τώρα βλέπω στο προφίλ τον τόπο καταγωγής ή διαμονής! :) Φιλιά στα Γιάννενά μουυυυυυυυυυυυυ!!! Αχχχχχχχχ, πέντε χρονάκια!!! Στολίστηκαν και φωτίστηκαν και φέτος παραμυθένια;;;

diavatis είπε...

marilia
υποθέτω οτι σπούδασες εδώ, έτσι δεν είναι;
ναι, σιγά-σιγά στολίζονται όλα και είναι πανέμορφα...
σίγουρα η λεωφ. Δωδώνης είναι το κάτι άλλο κατεβαίνοντάς της όταν έχει σουρουπώσει και τα φωτάκια είναι πλέον αναμμένα :))
ευχαριστώ για τα φιλιά και ανταποδίδουμε (εγώ και η πόλη)...

marilia είπε...

Σπούδασα 4 χρόνια και δούλεψα και μία χρονιά... Αχ!!!! Τα επισκέπτομαι, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία! Αυτή τη Δωδώνης τέτοιες μέρες, τη λατρεύω!!! Γυρνούσα απ' το Παν/μιο πίσω από τα υγρά τζάμια του λεωφορείου... αχχχχχχ!!!

diavatis είπε...

έλα βρε μην νοσταλγείς τόσο πολύ...
με την πρώτη ευκαιρία θα "ανέβεις"
εσύ Ηράκλειο μένεις;

την καλημέρα μου

marilia είπε...

Ναι, Ηράκλειο μένω, τώρα πια... Εκτός κι αν... χεχε... ξαναεπιδιώξω εκείνο το Μεταπτυχιακό και σας ξανάρθω!!! :):)

Φιλί!

diavatis είπε...

φιλί :))

και από μένα και από την πόλη...