Πέμπτη, Φεβρουαρίου 21, 2008

το βιβλίο που έχω δίπλα μου

Προσκλησούλα από το νατασσάκι...


Οι οδηγίες, αναλυτικά, είναι:
1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή

2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)

3. βρίσκουμε την πέμπτη περίοδο(=από τελεία σε τελεία, αν θυμάστε) της σελίδας.

4. Αντιγράφουμε στο blog τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και

5. Βρίσκουμε άλλους πέντε να τους πασάρουμε το παιχνίδι…!


Ενθαρρυμένος από τις διαβεβαιώσεις του φίλου του, ο Τζον έσπρωξε τις ανησυχίες του σε μιαν άκρη του μυαλού του. «Γυρίζω σπίτι, φίλε» είπε. «Γυρίζω στην Έμιλύ μου και δεν θα ξαναφύγω ποτέ από το πλευρό της».

Το μικρό αυτό απόσπασμα είναι από το βιβλίο Εραστές και Ψεύτες της Τζόζεφιν Κοξ.

Ο Τζον και η Έμιλυ. Δύο ερωτευμένοι, ένας κοινωνικός περίγυρος που θα ανατρέψει βίαια τα κοινά τους σχέδια για το μέλλον κι ολόκληρη τη ζωή τους.
Η Έμιλυ θα πέσει θύμα βιασμού και θα γεννήσει μία κόρη. Όταν γεννιέται το παιδί, η ζωή της σωριάζεται σε ερείπια, γιατί δεν μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητα του πατέρα. Ο Τζον έχει μόνο μία επιλογή: να εξαφανιστεί από τη ζωή της.
Οι ήρωες αναγκάζονται να χαράξουν διαφορετική πορεία, ζώντας για πολλά χρόνια μέσα στο ψέμα και στις παρανοήσεις. Χρόνια μετά οι παλιοί εραστές θα ξανασυναντηθούν έχοντας στο μεταξύ φτιάξει τη ζωή τους. Τι τους μένει; Να εξομολογηθούν ο ένας στον άλλον. Αλλά η πολλή αλήθεια είναι αβάσταχτη...



Το βιβλίο αυτό το τελείωσα πριν απο λίγες μέρες, αυτό όμως που έχω στο κομοδίνο μου και με περιμένει καρτερικά είναι


"Το δωμάτιο του Ιάκωβου" από Βιρτζίνια Γούλφ


Υ.Γ. (1) ποτέ δεν καλώ κάποιον συγκεκριμένα για blogοπαίγνια, ωστόσο όποιος θέλει συνεχίζει...


Υ.Γ (2) όταν τελειώνω ένα βιβλίο συνήθως στην τελευταία του σελίδα αφήνω ένα δικό μου σχολιασμό. Αυτός είναι ...


για τα λάθη που έγιναν


για τα ψέματα που ειπώθηκαν


για την μοίρα και το τυχερό


για τις μισές αλήθειες


για τους ανεκλπήρωτους έρωτες


για τις μοναδικές αγάπες


για τις παντοτινές αγάπες

12 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Διαβάτη μου, απέχω απο το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας αυτή την εποχή
(μάλλον, ειναι η ηλικία πια :))

φιλιά και καλό απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

@ ενδιαφερον βιβλιο...
αλλα ξερεις τι μου αρεσε πιο πολυ?
τα σχολια σου στο τελος!!!
φιλια καλη μου...ενα ομορφο βραδυ να εχεις : ))

marilia είπε...

Παρελάσατε; :)

Φιλάκι

νατασσΆκι είπε...

Πολύ ενδιαφέρον φαίνεται!
(αλλά κι εμένα τα δικά σου σχόλια μου άρεσαν!)

Ευχαριστώ -είναι όμορφο

Φιλάκια πολλά
:)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον αυτό με τις σημειώσεις-σχολιασμούς.

Εγώ πάλι για να μη λερώνω τα βιβλία όπως παλαιότερα (έστω και με το μολυβάκι), έχω και ένα μπλοκ δίπλα και σημειώνω, αναφέροντας και την αντίστοιχη σελίδα του βιβλίου για κάθε σημείωση.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

diavatis είπε...

μαριλένα μου καλημέρα

οι αναβαθμίσεις του ΟΤΕ μας άφησαν χωρίς δίκτυο αυτες τις μέρες...αλλά όλα εντάξει τώρα!


διαβάζω κάθε φορά με το τι όρεξη έχω...
τα πολύ συναισθηκοτέτοια δεν τα μπορώ, μην νομίζεις... από κάποιο σημείο και μετά κουράζουν

diavatis είπε...

una mama

πάντα αφήνω σχόλια στο τέλος... πάντα με μολυβάκι...
είναι η αίσθηση που μου μένει, το ρεζουμέ...

φιλιά και καλό Σ/Κ

diavatis είπε...

marilitsa μου

παρέλασαν ναι, εγώ προσωπικά δεν πήγα. Προτίμησα να καθήσω σπίτι. Παρόλο που εδώ οι αποστάσεις δεν είναι μεγάλες και είναι εύκολα προσιτές... και επειδή δουλεύω στο κέντρο αλλά δεν μένω στο κέντρο, μου φαινόταν κουραστικό να μπω πάλι στο αυτοκίνητο και να κατέβω μέσα...

προτίμησα τη "ζεστασιά" του σπιτιού. Εξάλλου το προηγούμενο βράδυ το ξενύχτησα γιατί όπως έγραψα στο προηγούμενο post ήμουν σε χορό!

καλημερούδιααααααααααα.......

diavatis είπε...

νατασσάκι
θεωρώ οτι ναι είναι ένα καλό βιβλίο. Εξαρτάται βέβαια και κατά πόσο ο αναγνώστης ζει το βιβλίο που διαβάζει... Σχεδόν πάντα μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων του βιβλίου και έτσι για μένα γίνεται πιο ζωντανό!
Οι σελίδες του φτάνουν τις 420 είναι όμως καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο...

diavatis είπε...

Γλαρένια μου

τα σχολιάκια μου (όπως επίσης και κάποια ενδιαφέροντα σημεία σε σελίδες που με αγγίζουν είναι σημειωμένα με αστεράκι) είναι πάντα στο τέλος γραμμένα, πάντα με μολυβάκι...
και εμένα δεν μου αρέσει να "λερώνω" τα βιβλία

Κάθε φορά που κοιτάζω την βιβλιοθήκη μου και τυχαίνει να μην θυμάμαι το περιεχόμενό του, ανατρέχω στο τέλος για να ξαναδιαβάσω τα σχολιάκια και να ξαναθυμηθώ με μιας αυτό που διαπραγματευόταν η ιστορία του βιβλίου.

την καλημέρα μου.........

Μαριλένα είπε...

Αντιγράφω από τα δικά μου σχόλια:

Διαβάτη μου :))))
να σου ζήσει, να τη χαίρεστε και παντα να ειναι χαρούμενη και γερή :))
να τη φιλήσεις κι απο μενα :))

καλή εκδρομή αυριο
μ' εναν καιρό εξαιρετικό :))

φιλιά πολλά :))


Ετσι, εις διπλούν, εις πολλαπλούν, για να πιάσουν καλύτερα οι ευχές :)))

diavatis είπε...

να σαι καλά μαριλένα μου...
τα είδα και σε σένα τα σχόλια :)

σε ευχαριστώ πολύ και εσείς πρώτα υγεία και ότι άλλο θέλετε!