ένα όνειρο... φθινοπωρινής νυχτός

αφού η μαριλένα έγραψε για ένα όνειρό της είπα ¨δεν γράφω και εγώ για ένα δικό μου;¨

Είχα πάει μια εκδρομή και σταμάτησα σε ένα μαγαζί στο ψηλότερο σημείο του χωριού, μπήκα μέσα και ανέβηκα στον όροφο όπου υπήρχε ένα όμορφο στρόγγυλο τραπεζάκι στρωμένο με κόκκινο βελουτέ ύφασμα.

Σηκώθηκα προς στιγμή για να δω την θέα από το παράθυρο. Το χωριό διαγραφόταν πολύ ωραία, όμως σκοτείνιαζε…τότε είπα να βγω στον εξώστη για να βγάλω μια φωτογραφία όσο προλάβαινα ακόμα…Όταν βγήκα έξω όμως όλα ήταν πολύ φωτισμένα και σε μια στιγμή τα πάντα είχα καλυφθεί από ένα λεπτό αραχνοΰφαντο στρώμα χιονιού …

Τι γαλήνια αίσθηση που ήταν αυτή…
Ακριβώς από δίπλα εμφανίστηκε μια εκκλησία, πολύ όμορφα κατασκευασμένη με παράθυρα από βιτρό, χρώματα ζωντανά αλλά και ήρεμα ταυτόχρονα.

Στην παράπλευρη είσοδο που είχε, εμφανίστηκε ένας παπάς με ένα πρόσωπο γλυκό, ευγενές, μάτια χαμογελαστά και φουσκωτά μάγουλα και από τα ρούχα που φορούσε μου έκανε εντύπωση το κατάλευκο πετραχήλι του. Με χαιρέτησε και το αμέσως επόμενο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ένα αντικείμενο με παράξενο κυματοειδές σχήμα, που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο παράπλευρα της εισόδου, το οποίο είχε χρώμα χρυσαφί, λαμπύριζε και έβγαζε όταν το χτυπούσες έναν καταπληκτικό ήχο …

Υ.Γ. σημειώνω ότι πρόκειται όπως φαίνεται και από τον τίτλο του, για ένα όνειρο που είδα κάποιο φθινοπωρινό βράδυ και ουδεμία σχέση έχει με τα πρόσφατα γεγονότα περί Εκκλησίας.

για να δω ερμηνείες... :)))