όλα γίνονται όταν είναι ώρα για παιχνίδι....
και λίγα βλέπετε!
μπορεί να βγούν όλα μα όλα τα παιχνίδια και να τοποθετηθούν στο πάτωμα...
από τη μια κούκλες καλοντυμένες μα και γυμνές
από την άλλη μικροσκοπικά σερβίτσια
στα γραφεία ανακατεμένα χαρτιά, άλλα ζωγραφισμένα με νερομπογιές άλλα με ξυλομπογιές ή μαρκαδόρους...
κάτι περισσεύματα από κοπτική
χαρτιά, χαρτάκια και παραχαρτάκια σε οποιαδήποτε θέση
επιτραπέζια παιχνίδια, ξεκινημένα μα παρατημένα γιατί απλά βαρέθηκαν κουράστηκαν να ασχολούνται άλλο με αυτά...
όταν ήμουνα μικρούλα, θυμάμαι είχα κούκλες, μα πολλές κούκλες γιατί όλοι στα γενέθλιά μου μου δώριζαν κούκλες.
είχα μερικά επιτραπέζια και πάζλ,
αλλά από τότε που φύγαμε από την πόλη και μετακομίσαμε στο χωριό, είχα αλάνα και παιδική χαρά
είχα και φιλενάδες και φίλους που παίρναμε τις ρεματιές λίγο πιο έξω από το χωριό, για να εξερευνήσουμε τάχα, και σαν άλλοι Τομ Σώγιερ να ζήσουμε περιπέτειες φτιάχνοντας αυτοσχέδιες καλύβες πάνω στα δέντρα ή ανάμεσα σε δέντρα που απείχαν τουλάχιστον ένα μέτρο μεταξύ τους.
Και εκεί με τις φτέρες και ότι άλλο πεσμένο ξύλο βρίσκαμαι από τα δέντρα,
φτιάχναμε τα δικά μας σπίτια....
οριοθετούσαμε και λέγαμε που ήταν το κάθε δωμάτιο
κάποτε φοβόμασταν κιόλας γιατί μπαίναμε σε ξένα χωράφια και οι γριές ήταν αμείλικτες!
έτσι και μας έπαιρναν χαμπάρι, θα το τρώγαμε το ξύλο και θα μάθαιναν και οι γονείς μας τα ατοπήματά μας...
να πηδάς τους φράχτες και να σκίζονται τα παντελόνια,να γλιστράς και να λασπώνεσαι,
και από τα παπούτσια να ανοίγουν οι ραφές...
8 σχόλια:
Kαλημέρα :)
ασύγκριτα φυσικά τα δικά σου παιδικά χρόνια.
μακάρι να μπορούσαν να ζήσουν έτσι και τα δικά μου.
μονο για ένα μήνα το χρόνο, στις διακοπές.
πολύ πολύ όμορφο το παιδικό δωμάτιο. να μου φιλησεις το μωρό στην πάνω κουκέτα :)))
καλημέρα :)
καλημέρα μαριλένα μου...
έστω και αυτός ο μήνας γλυκούλα μου κάτι είναι...
γεμίζουν με όμορφες εμπειρίες που δύσκολα ξεχνιούνται...
Τι όμορφα παιδικά χρόνια!
Εμείς, μόνο στις διακοπές - στην Αθήνα δεν μας άφηναν να βγούμε στο δρόμο(λογικό, μέναμε κοντά στο κέντρο..)
τα δικά μας παιδιά δύσκολα να τα γνωρίσουν αυτά.Μόνο στις διακοπές, και πάλι μόνο αν πάμε στο δικό μας χωριό - σε άλλα μέρη ούτε κι εγώ δεν αφήνω το γιο μου να τριγυρνά μόνος του.
Όμως ζήλεψα το δωμάτιο με τις κούκλες..κι εγώ είχα πολλές, και μερικές τις έχω ακόμα(κι έτσι όπως πάει, θα τις κληρονομήσει η "ροζ" ανιψιά!
:))
Καλό Σαββατοκύριακο!
(να μου τις φιλήσεις, και τις 2 τις κούκλες!)
ολο η εικονα λεει πως το καταευχαριστιουνται κι αυτο ειναι πολυ καλο...
ακομη καλυτερη η φυση βεβαια, οποτε μπορουν να την απολαμβανουν...φιλια!
καλημέρα νατασσάκι...
ναι είναι ωραίο όταν τα παιδιά μεγαλώνουν σε χωριό...
"πολλές περιπέρειες" :)))
να την χαίρεσαι την ανιψούλα σου...
και εγώ ότι είχα κρατήσει (ή μάλλον η μαμά μου είχε κρατήσει) τα έδωσα στις μικρές...
μην φανταστείς ΤΑ παιχνίδια (τότε δεν είχαμε και πολλά, μην κοιτάς τώρα που τα δωμάτια έχουν φρακάρει από τα παιχνίδια...)
καλό Σ/Κ
mama μου ευτυχώς που περνάνε καλά...
βέβαια και εδώ που μένουμε έχει αρκετή άπλα ακόμα!
το καλοκαίρι ιδιαίτερα είναι όλη μέρα έξω...
την καλημέρα μου και καλό Σ/Κ
Σ' εμένα μιλάς για τέτοια δωμάτια;..
Σ' εμένααααα.....
;-)
Λοιπόν τους είχα ένα καναπεδάκι μπαμπού που η έδρα του άνοιγε σα μπαούλο και τα μαζεύανε όλα μέσα, θες με το καλό, θέλεις με φωνές....
Εγώ όμως έπαιξα ανθρωπινά...διότι είχαμε γειτονιές με δρόμους χωμάτινους και περιβόλια πιο πέρα..
Που 'ναι τα χρόνια
ωραία χρόνια...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ναι έτσι Γλαρένια μου... σε περιβόλια, σε χωράφια... όμορφα ήταν!
με τόσα παιδιά και τα χώραγε όλα ένα μπαούλο; :)))
αλήθεια, το έχεις ακόμα;
αν έχει διατηρηθεί και όταν με το καλό αποκτήσεις εγγόνια, αυτό το μπαούλο θα αποκαλύψει πολλές ιστορίες σ'αυτά ;-)
την καλημέρα μου και φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου