πάντα με συγκινούν τέτοιες εικόνες... γιατί αυτόματα το μυαλό αρχίζει και ταξιδεύει
Τρίτη, Σεπτεμβρίου 22, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στο Σταυραετό - Κ. Κρυστάλλης
Ἀπὸ ἡμερόδεντρον ἀητέ, θέλω νὰ τρώω βαλάνια, θέλω νὰ τρώω τυρὶ ἀλαφιοῦ καὶ γάλα ἀπ᾿ ἄγριο γίδι. Θέλω ν᾿ ἀκούω τριγύρω μου πεῦκα κι ὀξιὲς νὰ σκούζουν, θέλω νὰ περπατῶ γκρεμούς, ῥαϊδιά, ψηλὰ στεφάνια, θέλω κρεμάμενα νερὰ δεξιὰ ζερβιὰ νὰ βλέπω. Θέλω ν᾿ ἀκούω τὰ νύχια σου νὰ τὰ τροχᾶς στὰ βράχια, ν᾿ ἀκούω τὴν ἄγρια σου κραυγή, τὸν ἴσκιο σου νὰ βλέπω. Θέλω, μὰ δὲν ἔχω φτερά, δὲν ἔχω κλαπατάρια, καὶ τυραννιέμαι, καὶ πονῶ, καὶ σβυιέμαι νύχτα μέρα. Παρακαλῶ σε, σταυραητέ, γιὰ χαμηλώσου ὀλίγο καὶ δῶσ᾿ μου τὲς φτεροῦγες σου καὶ πάρε με μαζί σου, πάρε με ἀπάνου στὰ βουνά, τὶ θὰ μὲ φάῃ ὁ κάμπος!
2 σχόλια:
και το μυαλό και η καρδιά Διαβάτη μου..
Μαριλένα μου καλημέρα :)
μπορώ απλά να κάθομαι να παρατηρώ τέτοιου είδους πίνακες ή ακόμα και εικόνες, φωτογραφίες από τη Φύση και να ακούω αυτή τη μουσική για ώρες... και, όπως είπες και εσύ, και το μυαλό και η καρδιά ταξιδεύει, ήρεμα...
πολλά φιλιά
Δημοσίευση σχολίου