Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007

Πολυνέρι Θεσπρωτίας …

Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία καταρχήν να δει τα ερείπια μιας βυζαντινής ακρόπολης.


Ο σύγχρονος οικισμός του Πολυνερίου, (περίπου 120 μόνιμοι κάτοικοι) έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης.

Το χωριό βλέπει από αριστερά τον όρμο της Πλαταριάς, ενώ από δεξιά διαγράφεται το οδικό δίκτυο Ηγουμενίτσας – Πάργας.


Ξεκινώντας το ανηφορικό κομμάτι μιας σύντομης κατά τα άλλα διαδρομής, με πολύ καλή σήμανση (κόκκινα σημάδια υπήρχαν σε διαστήματα των δύο μέτρων ή και συχνότερα) φτάνεις στα πρόσφατα κατασκευασμένα, προφανώς λόγω πολύ καλής κατάστασης, κιόσκια που σου προσφέρουν μια υπέροχη θέα αφενός και μια καλή πρόταση για ξεκούραση.

Στο τέλος δε της ανηφορικής διαδρομής έχεις το προνόμιο να απολαύσεις από τη μια τα βουνά της Θεσπρωτίας (στο βάθος μπορείς να προσδιορίσεις ακόμα και τη θέση τοποθεσίας των Ιωαννίνων) και από την άλλη να δεις το νότιο τμήμα της Κέρκυρας (Λευκίμη).

Συνεχίζοντας την πορεία (η οποία στο εφεξής ήταν μόνο κατηφορική), συναντάς έναν εγκαταλειμμένο παραδοσιακό οικισμό τον Βραχωνά. Ο Βραχωνάς ήταν ο χώρος αρχικής εγκατάστασης του χωριού των Συβότων που άκμασε κατά τον προηγούμενο αιώνα.

Στην περιοχή αυτή υπάρχει ένα εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, όπου οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής μαζεύονται κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου για να τον γιορτάσουν και φυσικά να διοργανώσουν και το πανηγύρι τους.

Το κατηφορικό κομμάτι δεν έγινε από τον υπάρχοντα αγροτικό δρόμο αλλά, κατά επιθυμία των πεζοπόρων, ανάμεσα από την πανέμορφη (πως είναι δυνατό να μην τη χαρακτηρίσεις έτσι) βλάστηση και τα πυκνά πουρνάρια.

Κάπου εκεί εθεάθη και μία χελώνα μήκους 30 περίπου χιλιοστών! Ναι την αποθανάτισα, αλλά δυστυχώς δεν έβαλα και το χεράκι μου από δίπλα της για να το έχετε και εσείς σαν πραγματικό μέτρο σύγκρισης.

Η διαδρομή μας κατέληξε στην παραλία της Μέγα Άμμου (περιοχή Σύβοτα), όπου ο κόσμος ήταν λιγοστός, η παραλία όμως ήταν πεντακάθαρη και οι πεζοπόροι την τίμησαν δεόντως.
Εγώ προσωπικά αρκέστηκα να δροσίσω απλά τα ποδαράκια, στου γιαλού τα βοτσαλάκια …
Η διαδρομή ήταν περίπου 9 χλμ. και η διάρκειά της γύρω στις τρεισήμισι ώρες.
Καλό ξεκίνημα, έτσι για ζέσταμα … για προθέρμανση,
για τις επόμενες διαδρομές…














2 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Καλό ξεκίνημα και να είστε πάντα χαρούμενοι όλοι.

Υπέροχα μέρη, τώρα που δεν ειναι και πήχτρα στον κοσμο, ακόμα καλύτερα.

Αχ βρε διαβάτη, μας ταξιδεύεις με τα ποστ σου.

Φιλια και καλη σχολικη χρονιά στα κορίτσια :))

Ανώνυμος είπε...

ξεκινησατε παλι εξορμησουλες βλεπω...η αφηγηση σου κα δη μεσα απο τις φωτογραφιες ειναι καλυπτικοτατη! το πολυνερι μου θυμισε μια περιοχη στα κυθηρα που στην ακρη ενος λοφου υπηρχε καστρο-οικισμος εκεινης της περιοδου...ηταν απιθανα!

καλο απογευμα σου ευχομαι και μια καλη εβδομαδα να χεις...