Είναι κρίμα...

... που παρόλο νοήμων ον ο άνθρωπος δεν κάνει παρά λίγα μόνο θεωρώ, για να προστατέψει το σπίτι του! Και εννοώ φυσικά τον πλανήτη μας, τη γη μας. Θλίψη μου προκαλούν όλες αυτές οι κλιματολογικές αλλαγές, για τις οποίες αποκλειστικά ευθυνόμαστε, συνέπεια των οποίων είναι ο αφανισμός ειδών του ζωικού και του φυτικού βασιλείου, και όχι μόνο.
Είναι κρίμα που τα παιδιά μου δεν θα ζήσουν σε ένα περιβάλλον ασφαλές και όσο το δυνατόν γίνεται πιο πλήρες. Όλοι οι ζώντες οργανισμοί έχουν να προσφέρουν κάτι σε τούτο τον πλανήτη. Πόσο εύκολα τελικά σπάσαμε αυτή την αλυσίδα και δεν είναι μόνο αυτό, γιατί πολύ απλά εξακολουθούμε να την διαλύουμε και να την κάνουμε θρυψαλάκια...
Κάποια χρόνια της ζωής μου τα πέρασα μεγαλώνοντας σε χωριό. Είναι ωραία να βλέπεις, να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις τη μητέρα Φύση.
Η κόρη μου είδε μια μέρα μια κότα να έρχεται πάνω της και τρόμαξε η καημενούλα!!! Εμείς τις κότες τις κυνηγάγαμε μέχρι τελικής πτώσεως :)))
Είναι τόσα πολλά αυτά που θα χάσουν τα παιδιά μας, που είναι πραγματικά κρίμα γιατί δεν θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν αυτά που γνωρίσαμε εμείς τόσο απλά και τόσο φυσικά.