Μέσα στα μαλλιά σου πετάω,
τις στιγμές μου μεθάω
σ’αγαπώ και φεύγω…
πάνω στα δυο χέρια σου λιώνω
ένα στίχο σκοτώνω
πάρε με μαζί σου
είσαι πολύ κοντά είσαι πολύ μακριά
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι μην ακούς τι λέω
φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι μην ακούς τι λέω
Σβήνω το όνομά σου και σβήνω
την ψυχή μου αφήνω
σε φιλιά που καίνε…
κοίτα πόσο έχω αλλάξει
σαν θεό σε έχω στάξει
Κυριακή ο χρόνος
είσαι πολύ κοντά είσαι πολύ μακριά
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι μην ακούς τι λέω
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι μην ακούς τι λέω
ΜΠΛΕ
Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007
Φοβάμαι...
Έγραψε ο diavatis στις 4/18/2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
"Κυριακή ο χρόνος
είσαι πολύ κοντά είσαι πολύ μακριά.."
Ένα τσιγάρο δρόμος όλο κι όλο.:))
Την καλημέρα μου.
τα φτερά μου λαβωμένα και δεν μπορώ να πετάξω καλέ μου... :(
την καλησπέρα μου!
Να φωναξω κανα κτηνιατρο να επιληφθει των φτερουγων;; :-))))))
αερικάκι μου δεν νομίζω οτι ένας κτηνίατρος είναι αρκετός :)))
εξάλλου τα φτερά μου φρόντισα να τα τσακίσω για τα καλά! είναι μία πρακτική και πράξη της αυτοκαταστροφής... καταφέρνεις να τραβήξεις την προσοχή και το ενδιαφέρον πάνω σου με αυτό τον τρόπο, αφού διαφορετικά δεν σου δίνει κανένας σημασία. Μόνο όταν υποφέρεις και είσαι άρρωστος όλοι σκύβουν και σε ακούν...
το αν σε ακούν πραγματικά βέβαια, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα!
Δεν έχεις και άδικο εδώ που τα λέμε.
Το κακό είναι όμως ότι κάθε φορά πρέπει να αρρωσταίνεις ακόμη περισσότερο γιατί ο άλλος συνηθίζει. Και εκεί τα πράγματα παίρνουν άλλο δρόμο. Χάνουμε τον χρόνο που τρέχει κάτω από τα πόδια μας προσπαθώντας διαρκώς να κάνουμε τους άλλους να μας κοιτάξουν ( όχι εμάς αλλά τον άρρωστο που βγάζουμε προς τα έξω) χάνοντας στο τέλος και εμείς οι ίδιοι το ενδιαφέρον για τον εαυτό μας ( εάν έχει μείνει τίποτα απ αυτόν στην πορεία).
Η ζωή είναι τέχνη και όσο πιο γρήγορα την μάθουμε τόσο καλύτερα για τον εαυτό μας...... αλλά και για τους γύρω μας, που με την σειρά τους μας δίνουν τον χώρο και τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να "αναπνεύσουμε" Και έτσι μπλέκουμε σε έναν φαύλο κύκλο στην θετική του έκδοση βέβαια .Υπάρχουν βλέπεις και φαύλοι κύκλοι που δεν θέλεις να βγεις ποτέ από κει μέσα και που τροφοδοτούν και αναπαράγουν την ευτυχία μας.
Τέχνη λοιπόν στην οποία οι αρρώστιες δεν μετράνε καθόλου ( ακόμη και εάν υπάρχουν) αλλά πρώτη έρχεται η όρεξη και η εκτίμηση για την αξία της ζωής.
Καλημέρα σου ( μιας και το σχόλιο μου θα το δεις αύριο) :)))
καλημέρα όλη μέρα!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου