Σας εύχομαι

να περάσετε όμορφα, να ξεκουραστείτε και ...

θα τα ξαναπούμε μετά το Πάσχα

να είσαστε όλοι καλά...

Εις το επανιδείν!

ονειροπολώντας...

έχει τους μηχανισμούς του το σώμα μας, η ψυχή μας, το πνεύμα μας...

προειδοποιεί, στέλνει σήματα...

έχε τις κεραίες σου ανοιχτές για να τα πιάσεις...

William Edward Milner (Victorian painter) The Romantic Dreamer

έτσι λοιπόν τον τελευταίο καιρό, αρκετά συχνά πιάνω τον εαυτό μου να ταξιδεύει

εκεί που κάθομαι λοιπόν στο γραφείο είτε της δουλειάς είτε του σπιτιού μου,

μια ματιά λίγο παραπέρα είναι ικανή να με πάρει και να με μεταφέρει κάπου αλλού

καθαρίζει η σκέψη, γλυκαίνει η ψυχή, το σώμα χαλαρώνει...

και έπειτα, αφού έχω ονειροπολήσει και τα έχω φτιάξει όμορφα και τακτοποιημένα

συνεχίζω...

Κυριακή χθες...

και είπα να ασχοληθώ λίγο με τα εξωτερικά της οικίας μου...
έτσι λοιπόν ξεκίνησα πρώτα καθαρίζοντας τα μπαλκόνια, τα κάγκελα, το τραπέζι και τις καρέκλες του μπαλκονιού, φρόντισα τις γλάστρες μου, έπλυνα το αυτοκίνητο, το γκαράζ... τακτοποίησα και το υπόγειο...

και αφού έπεσα ξερή το μεσημέρι, όταν πια το απόγευμα που ξύπνησα ξεκούραστη επισκέφτηκα το φυτώριο με τα κορίτσια διαλέξαμε και τα λουλούδια της φετινής σεζόν...

προλάβαμε να φυτέψουμε μόνο του κήπου και αφήσαμε τα υπόλοιπα ( για τις γλάστρες του μπαλκονιού) για την αυριανή μέρα... για σήμερα δηλαδή μετά από τη δουλειά και το σχολείο...
σήμερα όμως ξυπνήσαμε με τον ήχο της βροχής...

η φωτογραφία είναι από:

www.photographyboard.net

η πρώτη μου σκέψη ήταν...
ωχ! πάλι χώμα έριξε... πάνε τα μπαλκόνια, πάνε τα κάγκελα, πάει και το αυτοκίνητο

το κορίτσι μου (λιγουλάκι απογοητευμένο) είπε: "τί, δεν θα φυτέψουμε σήμερα;"
ελπίζω, της λέω, μέχρι που θα επιστρέψουμε από τις δουλειές μας να μην βρέχει ακόμα... εξάλλου στο μπαλκόνι θα είμαστε...

και με αυτή τη σκέψη, ξεκίνησε για το σχολείο περιμένοντας πώς και πώς να έρθει η ώρα για να ανακατευτούμε και πάλι με τα χώματα...

Καλή εβδομάδα να έχουμε...
αυτή είναι η τελευταία για τα παιδάκια που πάνε σχολείο και έχουν τρελαθεί με την σκέψη ότι έρχονται διακοπές!!!!!!!!!!

blogοπαίγνιο Νο... δεν θυμάμαι!

η καλή μου redhat, με προσκάλεσε σε παιχνιδάκι...

και αφού ποτέ δεν έχω χαλάσει χατήρι, ιδού...

1)Ονομα

Διαβάτης...

2)Γενέθλια

Νοέμβρη

3) Ζώδιο

Τοξότης

4) Χρώμα μαλλιών

Καστανόξανθα πια…

5) Χρώμα ματιών

Καστανά

6) Έχεις ερωτευθεί στην ζωή σου;

ναι, το περάσαμε και αυτό...

7) Τι είδος μουσική σου αρέσει;

jazz

8) Ποιός χαρακτήρας της Disney/Warner Bross σε χαρακτηρίζει;

δεν ξέρω αν με χαρακτηρίζει, αλλά συμπαθώ πάρα πολύ τον Ντόναλντ Ντάκ

9) Ποιός φίλος/φίλη μένουν μακριά;

Η Βασιλεία μου στην Αθήνα

10)Τί σκέπτεσαι πρώτο μόλις σηκώνεσαι το πρωϊ;;;

να φάω!!!!!!!

11)Κάτι που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ;

Τα γυαλιά μου

12)Τι έχεις στον τοίχο σου;

στην κρεβατοκάμαρά μου την αναμονή του Λύτρα
στο χώλ 3 καδράκια από την γιαγιά μου
στην κουζίνα την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας
στο σαλόνι, αυτόν:

13)Τι υπάρχει κάτω απο το κρεββάτι σου;

όταν δεν προλαβαίνω να καθαρίσω… σκόνη :)))

14)Πέφτει και σπάει ξαφνικά ένα βάζο σου όταν είσαι μόνος, τί κάνεις;

το πετάω αμέσως να μην με πάρει κανένας χαμπάρι :))

15)Το αγαπημένο σου νούμερο

Το 8 και το 23

16)Αγαπημένο σου όνομα

Λοιπόν από γυναικεία: Ηλιάνα, Μάγδα, Μαρκέλα, Μάνθα, Ναταλία, Ελισάβετ, Θωμαή, Αιμιλία
από ανδρικά: Παύλος, Μάριος, Μιχαήλ, Άγγελος

και ίσως και άλλα τα οποία δεν έχω ανακαλύψει ακόμα!

17)Ποιό το χόμπυ σου;

ελαιοχρωματισμοί και μικροκατασκευές

18)Που θα ήθελες να ήσουν αυτήν την στιγμή αν μπορούσες;

σε ένα μικρό σπίτι σε ένα λιβάδι.

19) Τι θα ευχόσουν για σένα;

να «φύγω» γεμάτη...

20)Σε ποια χρονική περίοδο θα ήθελες να ήσουν αν ταξίδευες στον χρόνο;

Στη δεκαετία του 60

21)Αν έπιανε φωτιά το σπίτι σου την νύχτα κι έπρεπε να το εγκαταλείψεις, τι θα έπαιρνες μαζί σου;

τα παιδιά μου και τις φωτογραφίες

22)Ποιό είναι το αγαπημένο σου λουλούδι;

Τα πορτοκαλοκίτρινα τριαντάφυλλα και η βουκαμβίλια.

23)Ποιά παλιά σειρά σου άρεσε;

από παιδικά η Κάντυ..., τώρα που μεγάλωσα :))δεν βλέπω τηλεόραση

24)Ποιά ταινία;

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών.

25)Ποιό τραγούδι το αγαπημένο σου;

Διάφορα κατά καιρούς, ανάλογα με την ψυχική διάθεση. Μια αδυναμία όμως την έχω στο smile του Nat...

26)Ποιό βιβλίο;

μου αρέσει το «Εραστές και ψεύτες» της Τζόζεφιν Κοξ και το «Ψάχνοντας για κοχύλια» της Ρόζαμουντ Πίλτσερ.

27)Ποιά ζώα σου αρέσουν;

Οι γάτες και οι σκύλοι.

28)Ποιό είδος ρούχου σου αρέσει;

Είναι στυλ γενικότερα και μου αρέσει το σπορτίφ. Τουτέστιν: τζιν παντελόνι, μακό μπλουζάκι, αθλητικό παπούτσι, τζόκει και σακίδιο

29)Ποιός ο αγαπημένος σου τραγουδιστής;

ο Nat king Cole.

30)Αγαπημένο χρώμα;

Πορτοκαλί, μπεζ, καφέ.

31)Αγαπημένο φαγητό;

Παστίτσιο

32)Με ποιό κινούμενο σχέδιο νομίζεις οτι ταυτίζεσαι;

χμ… Δεν ξέρω!

33)Ποια η αδυναμία σου;

ο συναισθηματισμός μου.

34)Ποιό το προτέρημα σου;

Το φιλότιμό μου.

35)Ποιό είναι άσχημο στον χαρακτήρα σου;

Τα νεύρα μου με τα ξεσπάσματά τους

36)Ποιά φράση επαναλαμβάνεις σαν ρητό;

Κάπου χάνεις, κάπου κερδίζεις...

37)Τί άλλο θα ήθελες να κάνεις σαν επάγγελμα απ΄αυτό πού έχεις;

να ΄χα λέει ένα βιβλιοπωλείο να χωνόμουν μέσα στα βιβλία και σε αυτά τα μικρολοίδια που μου αρέσουν πολύ

38)Για ποιό πράγμα νοιώθεις τρόμο;

μη «φύγουν» πρώτα τα παιδιά μου.

39)Ποια πίτσα σου αρέσει;

Μα φυσικά με από όλα!!!, αλλά χωρίς αλλαντικά :)).

40)Ποιά η γνώμη σου για τα κατοικίδια;

Εάν είσαι ικανός και μπορείς να τα περιποιηθείς όπως ένα μικρό παιδί, τότε πάρε και εσύ ένα κατοικίδιο, εμένα:)))))

και επειδή πάντα αφήνω ανοχτή πρόσκληση, αλλά δεν...

τώρα καλώ την μαριλένα, το νατασσάκι, τη marilia, και τη Γλαρένια (η roadartist έχει ήδη παίξει...)...

Μελισσουργοί - Πράμαντα

... η διαδρομή μας αυτή τη φορά ξεκίνησε από τους Μελισσουργούς Άρτας. Είναι μια διαδρομή περίπου 65 - 70 χλμ από την πόλη των Ιωαννίνων, αλλά με αρκετές στροφούλες θα έλεγα. Βέβαια το τοπίο που εναλλάσεται συχνά σε ανταμείβει, όπως πάντα!

Η πορεία όπως ανέφερα ξεκίνησε από το χωριό Μελισσουργούς

με πρώτο σκοπό να φτάσουμε στους καταρράκτες. Ο καιρός ήταν λίγο περίεργος, αλλά οι ορειβάτες γνωρίζουν οτι ο καιρός έχει συχνές εναλλαγές καθώς ανεβαίνεις ψηλά στο βουνό και γι' αυτό το λόγο πριν ξεκινήσεις, ο σάκος σου πρέπει να περιέχει από όλα τα "καλά", ανεξαρτήτως εποχής!

Ανεβαίνοντας λοιπόν όλο και πιο ψηλότερα το κρύο γίνονταν όλο και πιο τσουχτερό... (γαντάκια και σκούφος φορέθηκαν για να κρατήσουν ζεστά τα αντίστοιχα μέλη)

Δεν άργησε να έρθει η βροχούλα (προστέθηκε και το αδιάβροχο) και το "κοκορόχιονο" - είναι κάτι ενδιάμεσο από χιονονιφάδα και χαλάζι...!

Μα, σηκώνοντας ψηλά το κεφάλι και θαυμάζοντας την κορυφή - όρος Στρογγούλα (δυστυχώς η ομίχλη δεν μας επέτρεψε να την δούμε ολόκληρη), ένα δέος το νοιώθεις όπως και να έχει....

Τόσο ψηλά, τόσο απλησίαστα, τόσο φωτεινό το άσπρο χρώμα του χιονιού, τόσο εκτυφλωτικό που σου παίρνει την ανάσα!

κάντε κλίκ στις φωτό (ορισμένες από αυτές μεγεθύνονται) για να απολαύσετε και εσείς την ομορφιά του τόπου μας.

Στους καταρράχτες λοιπόν (περίπου 1500μ. υψόμετρο και γύρω στους 0-1 βαθμούς κελσίου) φτάσαμε μετά από μία ανηφορική διαδρομή περίπου 1, 1/2 ώρας... Κοντοσταθήκαμε για λίγο -απαραίτητες οι λήψεις φωτογραφιών- και ξεκινήσαμε έπειτα να κατεβούμε, μέσα από μια θαυμάσια διαδρομή μέσα στο δάσος, με ένα ευδιάκριτο και πολύ καλά σημαδεμένο μονοπάτι προς το Καταφύγιο των Πραμάντων.

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο καταφύγιο, το οποίο απείχε περίπου 1 ώρα από τους καταρράχτες. Αναμμένο τζάκι, μπάσια, μαξιλάρες πάνω στο χαλί και ένα ποτήρι ζεστό βουνίσιο τσάι μας περίμενε για να ανασυγκροτήσουμε δυνάμεις, να στεγνώσουμε και να ζεσταθεί και το κορμάκι μας...

Το πρώτο group ξεκίνησε να κατεβαίνει την πλαγιά για να βρούμε το χωριό των Πραμάντων στις 12:45. Και πάλι πρέπει να πώ οτι σε ορισμένα σημεία, το μονοπάτι είναι εξαιρετικό, αφού αρκετό από το μέρος του είναι πετροχτισμένο. Έχουν δοθεί φυσικά κονδύλια από Ε.Ε με συγχρηματοδότηση από τον Δήμο Πραμάντων...

Μετά από περπάτημα 1, 1/2 ώρας και πάλι, βρισκόμασταν ήδη στην πλατεία του χωριού παρέα με μια δυνατή βροχή...

Ήταν 2 και 15 το μεσημέρι... ιδανική ώρα για να φάς ή να τσιμπήσεις κάτι... Μετά λοιπόν από το μεσημεριανό μας διάλλειμα και ...

αναχωρώντας λίγο αργότερα από το χωριό, κάναμε μια στάση στο σπήλαιό του, επ΄ ονόματι Ανεμότρυπα.

Πρόκειται για ένα σπήλαιο που ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1960, ωστόσο παραδόθηκε στο κοινό το 2003. Το μήκος του είναι μικρό, αφού δεν ξεπερνάει τα 250 περίπου μέτρα, ενώ επιστέφεις πάλι στην είσοδο. Εικάζεται ότι το μήκος του μπορεί να φτάνει μέχρι ένα σημείο ων Τρικάλων, αλλά επειδή μετά από κάποιους σεισμούς προκλήθηκαν ρωγμές στο εσωτερικό του, δεν άφησαν την σπηλαιολόγο κα. Πετροχείλου να προχωρήσει παραπέρα. Εντύπωση δεν μου έκανε το γεγονός ότι ο σταλακτίτης και ο σταλαγμίτης συγκλίνουν κατά ένα μόλις εκατοστό στον αιώνα, όσο ότι είδα από κοντά δυο νυχτερίδες! Αυτή την εποχή βρίσκονται ακόμη σε χειμερία νάρκη και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να δώ πόσο μικρά ποδαράκια έχει και πώς γαντζώνονται εντυπωσιακά από το βράχο.

Δυστυχώς, φωτογραφίες από το σπήλαιο δεν έχω καθώς η φωτογράφηση απαγορεύται...

Και κάπως έτσι, έκλεισε ακόμα μία πανέμορφη διαδρομή στο βουνό...

Εις το επανιδείν λοιπόν!

φαγητό σε

... ασιατικό εστιατόριο. Ναι, είχα πολλά χρόνια να επικεφτώ ένα από δαύτα!!!

Το λοιπόν που λέτε, έχει ανοίξει πρόσφτα (τώρα το πόσο πρόσφατα δεν το γνωρίζω, διότι δεν βγαίνω τακτικά έξω) ένα ασιατικό εστιατόριο στην πόλη μας με το όνομα Μπονζάι...

λίγο διαστακτικά μεν, αλλά αποφασισμένη να δοκιμάσω αυτό το σούσι, βρε παιδάκι μου...

παραγγείλαμε:

ένα temaki sushi - καβουρόψιχα με αβοκάντο τυλιγμένο σε φύκι,

ένα nigiri sushi - περιλαμβάνει σολωμό, γαρίδα και τόνο όμορφα δεμένα με κορδέλα από φύκι

τηγανιτά λαχανικά

τηγανιτό ρύζι

κρασί κόκκινο Γκλίβανος Κόκκινο Βελούδο

και για επιδόρπιο... τηγανιτή μπανάνα με σοκολάτα παγωτό...

ήταν όλα πενταντόστιμα και πολύ χορταστικά. Ενθουσιάστηκα από την γεύση, από τον χώρο, από την μουσική που έπαιζε, αλλά και από το προσωπικό που ήταν εξυπηρετικότατο και ευγενέστατο...

η μεγάλη πλάκα βέβαια ήταν όταν δοκίμασα να φάω με τα "ξυλάκια"...

ε! σιγά και που τα κατάφερα... :)))